Jaka kara za morderstwo? Prawilnewsy 3 - Aspekty
Zapraszamy na naszego FB: Czy w Polsce będzie surowsza kara za Morderstwo? Czemu nie powinieneś mieć kwadratowej tablicy rejestracyjnej? Czemu krakowscy przedsiębiorcy lubią smog? O tym wszystkim w najnowszym odcinku Prawilnewsów! Odpowiedzi na pytania
Komentarze:
Po Prostu: A w dzisiejszych dramach: muani vs aspekty
Po Prostu: Muani + klawiatur = aspekty
Adrian Szydlik: Co jest dobrego w zaostrzaniu kar? Typowy populizm penalny.
Konrad: czy Ty jesteś jakąś rodziną Pana Klawiatura?
a a: Klawiatur kiedy recenzja nowego drona siajomi?
MrGrimiReaper: A jaka jest kara za składanie zeznań przeciwko komuś?
Szu: Myślę, że warto następnym razem popracować nad pozbyciem się pogłosu z nagrania
Jakub Ciesielski: 99% komentarzy dotyczy pokrewieństwa z klawiterem
1% nie wie kto to klawiter
1% nie wie kto to klawiter
JACKWITCHH: Fajnie gdybyś popracował nad dźwiękiem , wyeliminowanie echa znacznie podniesie jakość i przyjemność z oglądania. Koszt teoretycznie niewielki ale to jednak dość mały kanał biorąc pod uwagę ilość subskrybcji.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
Wiktor K: A może odcinek o tym czy nauczyciel może zabrać ci np telefon.
?yniu: Edukujacy kanał lecz mało filmikow.gdybyscie dodawali czesciej filmiki(wiem ze to nie jest takie proste ze wzgledu na prace itp) to moglibyscie moec wiecej widzow.a kanał oceniam 9/10 ze wzgledu na dlugi czas oczekiwania na kolejny odcinek ;p.pozdrawiam
Jakub Pawlak: Czy szkoły mogą wprowadzać przepisy, które upoważniają nauczyciela do zabrania uczniowi telefonu w czasie przerwy? Czy nauczyciel ma prawo skontrolowania np plecaka ucznia?
Tectologic: Tyy klonek. We chociaż echo napraw
Jakub Nowak: Musisz sobie wyciszyć to pomieszczenie. Naprawde
Jakub Nowak: powinieneś tez robic częściej filme ale krotsze
naprawdę, będzie lepiej klikane i dłużej oglądane. Wyjdziesz na tym lepiej
naprawdę, będzie lepiej klikane i dłużej oglądane. Wyjdziesz na tym lepiej
Jakub Roma?ski: zostawiam łapkę w górę
Maciek Kostrzewski: To ja poproszę częściej bo robicie dobrą robotę..
zNek: czemu aspekty nie sa popularne
to jest najlepszy kanal na yt'
to jest najlepszy kanal na yt'
Bewer: chciałem napisać że identycznie jak klawitur ale jak widać nie tylko ja zauważyłem
Aspekty: Odszkodowanie za przewożone rzeczy
1. Kwestie odpowiedzialności za rzeczy przewożone przez podróżnego reguluje Ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe:
Art. 63. 1. Za rzeczy, które podróżny przewozi ze sobą pod własnym nadzorem, przewoźnik ponosi odpowiedzialność, jeżeli szkoda powstała z jego winy.
2. Przewoźnik odpowiada za przewożone przez podróżnego rzeczy jak za przesyłkę, jeżeli podróżny umieści je, bez możliwości sprawowania nad nimi stałego nadzoru, w miejscu wskazanym przez przewoźnika lub na ten cel przeznaczonym.
3. Prowadzący przedsiębiorstwo eksploatujące środki transportowe z pomieszczeniami przeznaczonymi do spania ponosi odpowiedzialność określoną w ust. 2 za rzeczy zazwyczaj wnoszone do takich pomieszczeń. Za inne rzeczy odpowiedzialność prowadzącego przedsiębiorstwo ogranicza się do wypadku, gdy przyjął je na przechowanie albo gdy szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa jego lub osoby u niego zatrudnionej.
4. Wysokość odszkodowania należnego od przewoźnika albo prowadzącego przedsiębiorstwo eksploatujące środki transportowe z pomieszczeniami przeznaczonymi do spania za utratę, ubytek lub uszkodzenie rzeczy wymienionych w ust. 1-3 nie może przewyższać zwykłej wartości rzeczy.
5. Przewoźnik albo prowadzący przedsiębiorstwo eksploatujące środki transportowe z pomieszczeniami przeznaczonymi do spania nie ponosi odpowiedzialności za utratę lub uszkodzenie pieniędzy, papierów wartościowych i cennych przedmiotów, w szczególności kosztowności albo przedmiotów mających wartość naukową lub artystyczną, chyba że rzeczy te przyjął na przechowanie albo szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa jego lub osoby u niego zatrudnionej.
Przewoźnik ponosi zatem odpowiedzialność zarówno za bagaż przewożony prze podróżnego „ze sobą” jak i umieszczony w luku bagażowym. Różnica polega na tym, iż w pierwszym przypadku odpowiada jedynie za szkody powstałe z jego winy, a w drugim – tak jak za przesyłkę (Rozdział 7 ustawy).
Przepisy prawa przewozowego wprowadzają jedynie górną granicą odpowiedzialności, nie wspominając niczego o jej dalszym ograniczeniu. Wydaje się, iż np. w umowach przewozu pomiędzy przedsiębiorcami stosowanie takich klauzul będzie dopuszczalne. Jednak w przeważającej części umowy zawierane są z konsumentami. W takiej sytuacji moim zdaniem tego rodzaju postanowienie umowne będzie nieważne jako klauzula niedozwolona:
Art. 385(3). W razie wątpliwości uważa się, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które w szczególności:
2) wyłączają lub istotnie ograniczają odpowiedzialność względem konsumenta za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania;
W związku z tym nie jest dla konsumenta wiążąca, a dla przewoźnika może wiązać się z konsekwencjami ze strony UOKiK.
Zdjęcia w klubach
2. Ochronę wizerunku wprowadza m.in. ustawa z dnia 4.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie za art. 81, rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:
1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;
2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.
Zatem zazwyczaj kluby czy organizatorzy imprez mogą powołać się na zaznaczony wyżej wyjątek. Jeśli osoba uwieczniona na zdjęciu stanowi jedynie szczegół całości, co do zasad nie potrzebna jest jej zgoda. Jako że to pojęcie może być dyskusyjne, warto przywołać fragment orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Warszawie (Sygn. akt I ACa 2383/15 ):
„dla zastosowania art. 81 ust. 2 pkt 2 pr. aut. rozstrzygające znaczenie ma ustalenie w strukturze przedstawienia relacji między wizerunkiem osoby domagającej się ochrony a pozostałymi elementami jego treści. Co za tym idzie rozpowszechnianie wizerunku nie wymaga zezwolenia, jeśli stanowi on jedynie element akcydentalny lub akcesoryjny przedstawionej całości, tzn. w razie usunięcia wizerunku nie zmieniłby się jej przedmiot i charakter.”
Nie znaczy to jednak, iż nie można się domagać usunięcia swojego wizerunku z takiego zdjęcia. Zgodnie z art. 23 kodeksu cywilnego, wizerunek należy do katalogu dóbr osobistych. W związku z tym jeśli zdjęcie przedstawia daną osobę np. w niekorzystnym świetle, ośmiesza ją etc., to ma ona prawo domagać się co najmniej usunięcia jej ze zdjęcia. Każdą sytuację należy jednak oceniać indywidualnie.
Inną kwestia jest podana argumentacja klubu, który powołuje się na regulamin. Regulamin stanowi wzorzec umowy, zatem zgodnie z kodeksem cywilnym:
Art. 384. § 1. Ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowy, w szczególności ogólne warunki umów, wzór umowy, regulamin, wiąże drugą stronę, jeżeli został jej doręczony przed zawarciem umowy.
§ 2. W razie gdy posługiwanie się wzorcem jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte, wiąże on także wtedy, gdy druga strona mogła się z łatwością dowiedzieć o jego treści. Nie dotyczy to jednak umów zawieranych z udziałem konsumentów, z wyjątkiem umów powszechnie zawieranych w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego.
§ 4. Jeżeli jedna ze stron posługuje się wzorcem umowy w postaci elektronicznej, powinna udostępnić go drugiej stronie przed zawarciem umowy w taki sposób, aby mogła ona wzorzec ten przechowywać i odtwarzać w zwykłym toku czynności.
Regulamin jest więc wiążący, ale jedynie w przypadku, kiedy został doręczony konsumentowi przed zawarciem umowy. Należałoby zatem przeanalizować w jaki sposób wygląda proces zakupu biletu i potencjalna akceptacja regulaminu.
1. Kwestie odpowiedzialności za rzeczy przewożone przez podróżnego reguluje Ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe:
Art. 63. 1. Za rzeczy, które podróżny przewozi ze sobą pod własnym nadzorem, przewoźnik ponosi odpowiedzialność, jeżeli szkoda powstała z jego winy.
2. Przewoźnik odpowiada za przewożone przez podróżnego rzeczy jak za przesyłkę, jeżeli podróżny umieści je, bez możliwości sprawowania nad nimi stałego nadzoru, w miejscu wskazanym przez przewoźnika lub na ten cel przeznaczonym.
3. Prowadzący przedsiębiorstwo eksploatujące środki transportowe z pomieszczeniami przeznaczonymi do spania ponosi odpowiedzialność określoną w ust. 2 za rzeczy zazwyczaj wnoszone do takich pomieszczeń. Za inne rzeczy odpowiedzialność prowadzącego przedsiębiorstwo ogranicza się do wypadku, gdy przyjął je na przechowanie albo gdy szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa jego lub osoby u niego zatrudnionej.
4. Wysokość odszkodowania należnego od przewoźnika albo prowadzącego przedsiębiorstwo eksploatujące środki transportowe z pomieszczeniami przeznaczonymi do spania za utratę, ubytek lub uszkodzenie rzeczy wymienionych w ust. 1-3 nie może przewyższać zwykłej wartości rzeczy.
5. Przewoźnik albo prowadzący przedsiębiorstwo eksploatujące środki transportowe z pomieszczeniami przeznaczonymi do spania nie ponosi odpowiedzialności za utratę lub uszkodzenie pieniędzy, papierów wartościowych i cennych przedmiotów, w szczególności kosztowności albo przedmiotów mających wartość naukową lub artystyczną, chyba że rzeczy te przyjął na przechowanie albo szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa jego lub osoby u niego zatrudnionej.
Przewoźnik ponosi zatem odpowiedzialność zarówno za bagaż przewożony prze podróżnego „ze sobą” jak i umieszczony w luku bagażowym. Różnica polega na tym, iż w pierwszym przypadku odpowiada jedynie za szkody powstałe z jego winy, a w drugim – tak jak za przesyłkę (Rozdział 7 ustawy).
Przepisy prawa przewozowego wprowadzają jedynie górną granicą odpowiedzialności, nie wspominając niczego o jej dalszym ograniczeniu. Wydaje się, iż np. w umowach przewozu pomiędzy przedsiębiorcami stosowanie takich klauzul będzie dopuszczalne. Jednak w przeważającej części umowy zawierane są z konsumentami. W takiej sytuacji moim zdaniem tego rodzaju postanowienie umowne będzie nieważne jako klauzula niedozwolona:
Art. 385(3). W razie wątpliwości uważa się, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które w szczególności:
2) wyłączają lub istotnie ograniczają odpowiedzialność względem konsumenta za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania;
W związku z tym nie jest dla konsumenta wiążąca, a dla przewoźnika może wiązać się z konsekwencjami ze strony UOKiK.
Zdjęcia w klubach
2. Ochronę wizerunku wprowadza m.in. ustawa z dnia 4.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie za art. 81, rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:
1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;
2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.
Zatem zazwyczaj kluby czy organizatorzy imprez mogą powołać się na zaznaczony wyżej wyjątek. Jeśli osoba uwieczniona na zdjęciu stanowi jedynie szczegół całości, co do zasad nie potrzebna jest jej zgoda. Jako że to pojęcie może być dyskusyjne, warto przywołać fragment orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Warszawie (Sygn. akt I ACa 2383/15 ):
„dla zastosowania art. 81 ust. 2 pkt 2 pr. aut. rozstrzygające znaczenie ma ustalenie w strukturze przedstawienia relacji między wizerunkiem osoby domagającej się ochrony a pozostałymi elementami jego treści. Co za tym idzie rozpowszechnianie wizerunku nie wymaga zezwolenia, jeśli stanowi on jedynie element akcydentalny lub akcesoryjny przedstawionej całości, tzn. w razie usunięcia wizerunku nie zmieniłby się jej przedmiot i charakter.”
Nie znaczy to jednak, iż nie można się domagać usunięcia swojego wizerunku z takiego zdjęcia. Zgodnie z art. 23 kodeksu cywilnego, wizerunek należy do katalogu dóbr osobistych. W związku z tym jeśli zdjęcie przedstawia daną osobę np. w niekorzystnym świetle, ośmiesza ją etc., to ma ona prawo domagać się co najmniej usunięcia jej ze zdjęcia. Każdą sytuację należy jednak oceniać indywidualnie.
Inną kwestia jest podana argumentacja klubu, który powołuje się na regulamin. Regulamin stanowi wzorzec umowy, zatem zgodnie z kodeksem cywilnym:
Art. 384. § 1. Ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowy, w szczególności ogólne warunki umów, wzór umowy, regulamin, wiąże drugą stronę, jeżeli został jej doręczony przed zawarciem umowy.
§ 2. W razie gdy posługiwanie się wzorcem jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte, wiąże on także wtedy, gdy druga strona mogła się z łatwością dowiedzieć o jego treści. Nie dotyczy to jednak umów zawieranych z udziałem konsumentów, z wyjątkiem umów powszechnie zawieranych w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego.
§ 4. Jeżeli jedna ze stron posługuje się wzorcem umowy w postaci elektronicznej, powinna udostępnić go drugiej stronie przed zawarciem umowy w taki sposób, aby mogła ona wzorzec ten przechowywać i odtwarzać w zwykłym toku czynności.
Regulamin jest więc wiążący, ale jedynie w przypadku, kiedy został doręczony konsumentowi przed zawarciem umowy. Należałoby zatem przeanalizować w jaki sposób wygląda proces zakupu biletu i potencjalna akceptacja regulaminu.
Film osadzony źródło: https://www.youtube.com/watch?v=YwBsV_SW4VE
